Begeleiding bij levensfaseovergangen
Na mijn studie Sociaal Pedagogische Hulpverlening (SPH) ben ik ruim twintig jaar werkzaam geweest in de jeugdzorg. Ik werkte op groepen met kinderen van zes tot achttien jaar en ook als trainer en onderzoeker bij pleegzorg waar ik pleegouders selecteerde en voorbereide op de komst van een pleegkind. Hiernaast gaf ik trainingen op het gebied van onder andere verlies, trauma, seksualiteit, opvoeden en hechting. De zorg voor de kinderen, hun zoeken naar houvast en geborgenheid en de vaak immense veerkracht die zij toonden als ook het onvermogen van ouders die het meestal niet beter konden doen dan wat zij hadden geleerd of zelf hadden ervaren in het leven, hebben mijn hart gestolen. En voorgoed verrijkt. Ik ben een hulpverlener voor het leven en voel compassie voor mensen die het minder goed getroffen hebben dan dat zij van het leven hadden gewild, gehoopt of verwacht. Veel onvermogen komt voort uit niet kunnen of niet weten – in plaats van niet willen.
Vanuit mijn persoonlijke interesse in levensverhalen en het zoeken naar zingeving, studeerde ik van 2018- 2021 ‘Verlies- en Rouwtherapie’ (post bachelor) aan de Sociale Academie Utrecht (SAU). Ook studeerde ik in deze periode in België bij ‘Draagkracht’: een opleidingsinstituut voor perinatale counseling (over psychische kwetsbaarheid in het peripartum). Gedurende mijn studies werkte ik met diverse doelgroepen: met vragen over zingeving en verlies van dromen rond het geleefde leven, rondom sterven (in een hospice), in ploeterend ouderschap (postpartum depressie en aanpassingsproblemen) en rondom verder leven na ernstig ziek zijn. Ik houd me graag bezig met vraagstukken met taboes en het doorbreken hiervan en zin- en betekenisgeving na ingrijpende gebeurtenissen.
In mijn praktijk hebben levensfaseovergangen die moeilijker verlopen en worden gekleurd door verlies, geheimen, taboes, schaduwverdriet of vervlogen dromen mijn bijzondere interesse. Ik vind het een spannend werkveld: begeleiding bieden op de grens van taboes en verwachtingen van dat wat hoort of wat er niet mag zijn. Moederschap dat ploeteren is, doorleven na ziekte terwijl je niet dankbaar bent en je bucketlist af is en ouder worden terwijl je spijt hebt van het geleefde leven. Ik geloof erin dat ruimte geven aan alles wie en wat jij bent – en goed genoeg zoals je bent, een stevig en veerkrachtig antwoord is op dat wat zich in je leven aandient.
In september 2025 hoop ik te starten aan de KU (katholieke universiteit Leuven) met de deeltijd studie ‘Counseling in Existentieel Welzijn’ . Mezelf blijven ontwikkelen en blijven leren, zijn belangrijke waarden in mijn leven. Ik vind het leuk om te bedenken dat er altijd ook een nieuw begin of inzicht kan zijn: dat het leven je steeds weer opnieuw kan verrassen.
Ik ben erkend en geregistreerd verlies- en rouwtherapeut / psychosociaal therapeut en aangesloten bij de Nederlandse Federatie Gezondheidszorg en Quality in Care.
Privé: ik ben een trotse moeder van een zoon van 17, ben getrouwd en woon deels samen met mijn echtgenoot die zelf twee volwassen zoons heeft. Ik hou erg van dieren en de natuur, wandel en sport graag, geniet van dierbare vriendschappen, hou van de Nederlandse taal (rap, literatuur en gedichten) en koester het dat ik gevoelig ben – zeker nu ik ouder word iets dat ik steeds meer waardeer. En zonder humor kan ik niet.
Ik vind het een spannend werkveld: begeleiding bieden op de grens van taboes en verwachtingen van dat wat hoort of wat er niet mag zijn. Moederschap dat ploeteren is, doorleven na ziekte terwijl je bucketlist af is en ouder worden terwijl je spijt hebt van het geleefde leven. Ik geloof erin dat ruimte geven aan alles wie en wat jij bent – en goed genoeg zoals je bent, een stevig en veerkrachtig antwoord is op dat wat zich in je leven aandient.